در پاسخ به تحولات اقتصادی و نوسانات نرخ ارز، دستورالعملهایی برای جبران آثار ناشی از افزایش قیمت ارز در پیمانهای ریالی فاقد تعدیل تدوین شده است. این دستورالعملها به منظور حفاظت از طرفین قرارداد در برابر تغییرات ناگهانی و غیرقابل پیشبینی ارزش پول ملی طراحی شدهاند.
معمولاً شامل رویکردهایی مانند اعمال فرمولهای تعدیل قیمت، استفاده از شاخصهای قیمتی معتبر، و تنظیم مکانیزمهای بازنگری دورهای در قراردادها میباشند. این اقدامات به طرفین کمک میکنند تا از زیانهای احتمالی ناشی از نوسانات شدید ارزی اجتناب کرده و تعادل و عدالت را در اجرای تعهدات قراردادی حفظ کنند. این دستورالعملها به ویژه برای قراردادهای بلندمدت و پروژههایی که دوره اجرای طولانی دارند، اهمیت بیشتری پیدا میکند، زیرا در این موارد، احتمال تغییر قابل توجه در ارزش پول ملی و تأثیر آن بر هزینهها و درآمدها بیشتر است.
دانلود دستور العمل نحوه جبران آثار ناشی از افزایش قیمت ارز در پیمانهای ریالی فاقد تعدیل [نوبت سوم]
به استناد نظام فنی و اجرایی کشور طرح ها و پروژه های مربوط به مدیریت پدیدآوری و بهره برداری طرح ها و پروژه های سرمایه گذاری دستگاه های مشمول ماده ۱۶۰ قانون برنامه چهارم توسعه و ماده ۲۲۲ قانون برنامه پنجم توسعه و ماده (۲۳) قانون برنامه و بودجه و ماده ۳۴ قانون احکام دایمی برنامه های توسعه ای کشور، این دستورالعمل که به تصویب شورای عالی فنی رسیده است به منظور جبران آثار ناشی از افزایش قیمت ارز در قراردادهای ریالی و بخش ریالی قراردادهای ارزی ریالی فاقد تعدیل به جز ماده (۵ و (۷) و فاقد پرداخت هرگونه ما به التفاوت بجز ماده (۷) که از محل وجوه عمومی ماده ۱۳ قانون محاسبات عمومی کشور تأمین اعتبار میشود و آخرین روز مهلت ارایه پیشنهاد قیمت از سوی پیمانکار از ۱۳۹۱/۰۵/۰۱ تا ۱۳۹۷/۰۱/۰۱ بوده و قرارداد بر اساس آن منعقد شده باشد به شرح زیر از نوع گروه اول (لازم الاجرا در ۹ صفحه ابلاغ میگردد تا دستگاههای اجرایی و کارفرمایان مربوطه ضوابط این بخشنامه را به کارکردهای از ۱۳۹۶/۱۰/۰۱ تا ۱۴۰۰/۱۲/۲۹ اعمال و در چارچوب ضوابط پرداخت نمایند.
لطفاً میتونید توضیح بدید که این دستورالعملها چه تأثیری بر پروژههای بلندمدت دارند؟
این دستورالعملها شامل چه اقداماتی برای جبران آثار ناشی از افزایش قیمت ارز هستند؟
دستورالعملهایی که برای جبران آثار ناشی از افزایش قیمت ارز در کشورها اتخاذ میشود، معمولاً شامل چندین اقدام کلیدی است. این اقدامات میتواند شامل موارد زیر باشد:
1. تنظیمات مالی و پولی:
– افزایش نرخ بهره توسط بانک مرکزی به منظور کنترل تورم و کاهش فشار بر ارزش پول ملی.
– استفاده از سیاستهای انبساطی یا انقباضی بر اساس وضعیت اقتصادی.
2. حمایت از صادرکنندهها:
– فراهم کردن مشوقهای مالی یا ارزی برای صادرکنندگان تا آنها بتوانند از مزیت نوسانات ارزی بهرهبرداری کنند.
– کاهش مالیاتها یا هزینههای مرتبط با صادرات.
3. کنترل واردات:
– وضع محدودیتها یا تعرفههای گمرکی بر روی کالاهای وارداتی برای کاهش وابستگی به ارز خارجی.
– تشویق مصرف کالاهای داخلی به جای کالاهای وارداتی.
4. تنوعسازی بازار:
– سرمایهگذاری در بخشهای مختلف اقتصادی به منظور کاهش وابستگی به یک یا چند منبع درآمدی خاص.
– توسعه و تقویت تولید داخلی به منظور تأمین نیازهای بازار.
5. مدیریت منابع ارزی:
– ایجاد سازوکارهایی برای مدیریت و تخصیص منابع ارزی به بخشهای اولویتدار.
– استفاده از ذخایر ارزی برای واردات کالاهای اساسی و ضروری.
6. برنامههای اجتماعی و حمایتی:
– ارائه کمکهای مالی یا یارانهها به اقشار آسیبپذیر برای جبران افزایش قیمتها ناشی از نوسانات ارزی.
– افزایش دستمزد بهمنظور جبران هزینههای زندگی.
7. شفافسازی اطلاعات اقتصادی:
– ارائه گزارشهای منظم و شفاف در مورد وضعیت اقتصادی و تاثیرات نوسانات ارزی بر اقتصاد.
– آموزش به سرمایهگذاران و تولیدکنندگان درباره مدیریت ریسکهای ارزی.
8. تعامل با کشورهای دیگر و نهادهای بینالمللی:
– همکاری با دیگر کشورهای صادرکننده و واردکننده برای به حداقل رساندن اثرات نوسانات ارزی بر تجارت.
– تقویت روابط اقتصادی با نهادهای بینالمللی به منظور تأمین منابع مالی و فنی.
این اقدامات میتواند به کاهش اثرات منفی افزایش قیمت ارز کمک کرده و به تثبیت اقتصاد کشور کمک کند.